Wij staan voor Ons Vinkel

Iets Aparts - december 2016

Iets Aparts - december 2016

Lekker op de trekker


Ik ben op zoek naar iets of iemand om deze rubriek te schrijven, terwijl we langs de Vinkelsestraat lopen en zie in de verte iemand met ’n oude McCormick aankomen. Frans van der Doelen, zeg ik tegen m’n compagnon. Dan moete nu stoppen met zoeken, voor ’n onderwerp, want dat komt er nu aangereden. Inderdaad zeg ik, dè wordt ie!! Maar tegelijkertijd bedenk ik dat er in Vinkel meer mensen zo’n tractor hebben. Jip v.d. Steen en z’n neef Mart v. Lokven hebben er zo een. Maar ook Gerton Voets heeft ’n McCormick. Ik besluit de laatste te vragen of hij interesse heeft in dit verhaaltje.

 

Als ik ’n datum heb afgesproken om er samen met Frans v.d. Doelen over te buurten, heeft Gerton z’n tractor al lopen als ik aankom. Dè ging zeker nie vanzelf zeg ik, als hij zolang stil heeft gestaan? Geen enkel probleem jonghe! Tikke en lopen. En deze tractor loopt echt niet alle weken. Ik hoef maar even voor te gloeien en hij loopt, zegt Gerton. Zullen we dan mar mee oanrèje zeg ik, want Frans verwacht ons ‘um twee uure’. Springt er mar op, dan zen we weg!!

 

Op de Vinkelsestraat aangekomen gaan de twee heren gelijk met elkaar in gesprek over hun tractor. Gerton ,die eigenlijk niet veel weet van z’n McCormick, vraagt Frans vele dingen over het hoe en waarom van de tractor, en op de meeste vragen weet Frans antwoord. Dan zegt Frans dat de tractor van ‘de Voets’ ’n zeldzaam type is. Echt woar? Jaaha Gerton, van de zo’n zen d’r nie veul gemakt volgens mèn. Dit is ’n D 440. De D staat voor het land van herkomst: Duitsland. 4 cilinder, 40 pk. Kijk, ik heb er hier een staan ’n B 450. De B staat hier voor Britain, de rest kun je dan zelf wel invullen hè. Prachtig ding, zeg ik en zo lekker robuust en stoer! En sterk, vervolgt Frans. Hier kunde bij wijze van spreken de kerk mè noar d’n andere kant van de wetering trekken. Met deze krachtpatser kan ik ook mijn dorskast aandrijven. Ho! Zeg ik. Over je dorskast wil ik het vandaag niet hebben. Ik weet dat je ’n aantal landbouwmachines hebt, die er werkelijk geweldig ‘bij’ staan, maar dit verhaaltje gaat over jullie tractoren. Die heb ik 3 zegt Frans. 2 van het type B 450 en ’n kleintje uit 1956.

 

Maar d’n deze is eigenlijk waar het allemaal mee begon. Frans wijst naar ’n tractortje met maaibalk. Zo maaide vroeger iedereen z’n gras op ’t land. Met ’n maaibalkje wat zijdelings langs de tractor het gras maaide. Toen hadden de boeren meer tijd als tegenwoordig. We deden over 2 hectare de hele dag. Met Vinkel kermis ging traditiegetrouw de eerste ’snee’ eraf. Als het gras te lang was moesten we dat over de maaibalk buigen om het zo goed te kunnen maaien. Maar dan had je toch veel beter eerder kunnen maaien, zodat het niet zolang was? Zegt Gerton. Dè zin ik nou ook altijd tegen ons vader, mar die zin: Vinkel kermis is Vinkel kermis jungske. Nie te veul vroage, en oan de gang! Anders is de kermis alweer vertrokken, vurdè we ’t gras um hen ligge. Dan vroagde nie dur hè! Gerton knikt instemmend. Ik heb ‘m in de Noordoostpolder gekocht. Puur om het feit dat m’n vader ook zo’n ding had. De emotionele waarde is dus hoger als de daadwerkelijke waarde van zoiets. Waar moet ik bij zoiets dan aan denken? vraag ik. 1500 Euro zegt Frans, misschien 1800, maar zeker niet meer.

 

Gerton die er nog steeds niet over uit kan, dat zijn tractor blijkbaar zeldzaam is, wil daar toch nog wel het een en ander over weten. Maar zeldzaam of niet, veel meer brengt hij echt nie op hè! Daar geef ik ook niks om, maar het feit dat er niet zoveel van zijn, verbaast me. Ook mijn tractor was vroeger van m’n vader. Beetje bij beetje wil ik de tractor opknappen. Kijk de 4 velgen zijn weer helemaal als nieuw en voor liggen er ook 2 nieuwe banden op. En in de originele McCormick kleuren gespoten hè! Ik wilde eigenlijk de spatborden vervangen, maar nu ik hoor dat ze zeldzaam zijn weet ik ook niet of ze nog ergens te verkrijgen zijn. Ik ken iemand zegt Frans die heeft wel zo ‘ontiegelijk’ veel van dat spul liggen, het moet raar lopen wil hij het niet hebben. Als we dadelijk koffie pakken zal ik je ’n boek laten zien, wat vol staat met tractoren en feitjes over de hele materie. Als ik daar binnen loop dan waan ik me in speelgoedwinkel. Alles is mooi en wil ik dan hebben. Gù geld kosten. Maar het gaat gebeuren, ik zal er eens gaan ‘neuzen’ besluit Gerton.

 

Ik werk nog zeer regelmatig met de tractors. Ik ben dan ook bij ’n clubje, zegt Frans, waar we met een aantal liefhebbers het land bewerken voor landschapsbeheer op “De Stelt” zoals dat natuurgebied heet. Dat is bij het oude nonnenklooster in Heesch. We bewerken daar het land met machines die uit eind 50er halfweg 60er jaren van de vorige eeuw stammen. Die grote machines kunnen, op percelen die niet zo groot zijn, niet of nauwelijks uit de voeten. Het moet allemaal groot of nog groter. Met als gevolg dat ze niet meer overal kunnen komen. En daar zijn wij met ons oude spul weer gelukkig mee, wanne. Nu ik ‘m maar hobbymatig gebruik valt onderhoud aan zo’n tractor reuze mee. Ons vader zei altijd: mè zònne tractor kunde ’n half jaar tène mekaar werken. Doar lèjt ie niks mè! Ès ge ‘m mar nie uitleent, dan is ie op unne vurmiddag al naar de klote. En ik denk dat hij daar gelijk in had!

 

Op mooie zomerdagen zie ik wel eens van die mannen zoals jullie ‘touren’. Doen jullie daar ook aan mee? Ik niet zegt Gerton. Doar heb ik gin tijd vur. Alhoewel ik zelf wel eens ooit rondrijd. Ik kan eigenlijk niemand meenemen. Als ik die nieuwe spatborden haal, zal ik er eens een pakken met een stoeltje erop. Kan ik ’n keer iemand meenemen. Is dat iets voor jou, vraagt Gerton aan mij. Opletten!! denk ik bij mezelf. Zorg maar dat je eerst nieuwe spatborden hebt, dan kunnen we nog zien. Frans heeft jaren meegereden met zo’n tourritjes, maar dat zoek ik niet meer. Al moet ik wel zeggen, dat als we ergens koffie dronken tijdens zo’n ritje we aansprak hadden joh! Tijdens de rit zelf was het opletten geblazen. Iedereen wil je voorbij hè. Als je dan met 20 tractoren, of soms wel 30 bent ontstaan er op de weg hachelijke situaties. Nu ga ik vaak naar ’n meeting waar mensen komen met de zelfde passie.

 

frans-vd-d-en-voets--2-.jpg

 

Inmiddels zitten we binnen aan ’n kop koffie en is Gerton in het boek aan het bladeren wat Frans beloofd had te gaan pakken. Kèk is joh!! Hier staat ie. D’n D 440. 1787 zijn er maar van gemaakt! Omdat de compressormotor niet beviel staat hier. Zit er die bij mij ook in Frans? ’n Compressormotor. Jazeker. Frans legt ‘de Voets’ uit, dat het in bepaalde gevallen ‘iets’ was met zo’n ding. Maar dat Gerton nog jaren en jaren vooruit kan met z’n uniek tractortje. Opgelucht drinkt hij het laatste slokje koffie op.

 

Als we onderweg naar huis zijn en Gerton maar door blijft kakelen over hetgeen wat hij zojuist allemaal van Frans gehoord heeft, vergeet hij dat de Koksteeg toch echt ’n weg is, die van rechts komt. Mart Groenewoud moet vol in de ankers om niet vol te worden genomen door ‘de Voets’. We kijken elkaar aan en denken beide hetzelfde: #$&^+{}>”~!!

 

Het zou wat geweest zijn, denk ik bij mezelf als ik eenmaal thuis ben. Ben je de hele middag aan het pronken met je tractortje, rijd je hem dezelfde middag vierkant in elkaar. Niet leuk voor Gerton….. maar wel leuk om ’n verhaaltje mee af te sluiten.

 

Frank

Facebook

Deze website wil gebruik maken van cookies.