Iets Aparts - januari 2017

1 Januari 2017, 00.13 uur. Ik sta op straat vuurwerk af te steken, met wat met mensen die me lief zijn. Als het grootste gedeelte de lucht in is geschoten, merk ik dat het opvallend rustig is op straat, terwijl het andere jaren, gelijk na twaalven, een drukte van belang is van wagens en fietsers die het dorp in gaan. Zij waren allen op weg om elkaar voor het eerst in het nieuwe jaar te ontmoeten in D’n Dorsvlegel. En laat die nu op 1 januari definitief de deur op slot gedaan hebben! Het jaar is nog geen half uur oud of de gevolgen daarvan zijn al zichtbaar. Ik zal Rien eens bellen of hij er over wil buurten. Natuurlijk, wanneer?

Als ik aankom is de deur al open. Na wat gebuurt te hebben over ‘weer en wind’ wil ik het dan toch over D’n Dorsvlegel hebben. 1977, Ik deed iets in metaal en m’n vrouw had een goede baan als assistente bij ’n neuroloog. Maar ik was niet tevreden met hetgeen ik deed en zocht ’n uitdaging. Ik wilde de horeca in. Geen dorpscafé, maar ’n discotheek. Die waren toen rond 1977/1978 in opkomst en waren ‘hot’ om het zo maar eens te zeggen. Ik had al gesproken met Koos vd Loop (in 1977 eigenaar van d’n Driehoek) en hem gevraagd, als hij evt. wou stoppen om mij dan te informeren. Die belde me dus enkele maanden later met het verhaal dat hij wilde stoppen. We kwamen vrij snel tot een akkoord, maar op de dag dat de handtekening gezet moest worden, bleek er ’n broer van Koos ook interesse te hebben. Hij kreeg de voorkeur. Jammer voor ons, maar begrijpelijk dat het niet door ging.

Later die week werd ik gebeld, dat ik dan maar eens moest gaan horen bij Piet en Dinie Rovers, ook zij wilden stoppen met hun café, die toen ‘De Toekomst’ heette. De onderhandelingen hebben volgens mij niet langer dan ’n half uur geduurd!! We waren er gelijk uit! Het is dan 1 september 1978. Het is dan ’n café zoals er toentertijd 13 in ’n dozijn gingen. Er werd gekaart, gekiend, gebiljart en de plaatselijke bevolking dronk er zijn of haar pilsje. Ik werd gesterkt in m’n gedachten dat ik dit niet wou. Allemaal leuk, maar ik was 26, ik wilde jeugd in deze tent. En ‘veul’!

Na wat schilderwerk te hebben laten doen en een paar spiegelbollen te hebben opgehangen ging 6 weken later discotheek d’n Dorsvlegel open. Ik zal de opening nooit vergeten. Tot onze verrassing zaten er zo’n 250 à 300 man binnen. We hadden niet genoeg personeel om iedereen goed te kunnen bedienen. Het biljart, wat er nog stond vanuit het café, was dicht gelegd met ’n plaat hout, zodat de mensen daar ook omheen konden staan. Als er op ’n bepaald ogenblik ’n hoop “ruw” volk binnen komt. De mensen rondom het biljart waren al ergens anders gaan staan en zij namen hun plaats in. De kleinste van het stel, met goud behangen en haar tot op z’n kont, komt aan de bar en drinkt iemand anders z’n bier op. Helemaal vol adrenaline zeg ik tegen hem: Zo werkt dat hier niet joh! Afrekenen; 1 gulden 25. Hij begon misselijk te doen. Ik pak hem met z’n lang haar en sla ‘m met z’n kop een paar keer op de bar. Dan pak ik ‘m met z’n ‘sodemieter’ en gooi ‘m eruit! Het andere ‘ruwe’ volk staat dan nog gewoon aan het biljart. Komt de grootste van alle wat bier bestellen, ’n colaatje en ’n glas sherry. Shit sherry. Ik wist niet eens of ik die wel had! Uiteindelijk vond ik ’n fles, en gooi wat in ’n glas. Die sherry is niet te zuipen, die is louw! Ik neem ’n slok en met het terugzetten van het glas op de bar, breekt de voet af. Zo vol adrenaline jonghe. “Es ge ment dè dieë sherry nie goed is, flikkerde mar op, vur dek ullie gelijk noar buiten gòi!!” Ze konden op dat moment 2 dingen doen: 1 vertrekken en 2 de gehele tent, inclusief mij, kort en klein slaan. Godzijdank deden ze het eerste. Achteraf mooi om te vertellen, maar op het moment zelf was er niet veel aan. Ik heb die avond 1 ding geleerd. Vanaf nu bepaal ik zelf wie er binnen komt. We hebben de dagen daarna ’n bel aangesloten en ‘n gat in de deur gezaagd, om zo te kunnen zien wie eraan de deur stond.

Als ik aan de tijd denk dat ik hier kwam, zeg ik, denk ik aan Geert v Wanrooij, Jan Jeagers, Frank v Grinsven, Jan Hubers, Dikke Theo, die in de tijd dat ik bij d’n Dorsvlegel kwam, aan de deur stond, de hapjeshoek, dorsvlegelhangen en 4 of 5 bladen bier op elkaar. Het leek wel of je de deur maar open hoefde te zetten en de mensen kwamen vanzelf. Of is het anders? Inderdaad Frank, het is anders. Ook toen waren de ouders van de jeugd bezorgd. Men wilde weten waar hun kroost was. En hoe het er was. Als er in een of andere discotheek elke week werd gevochten, dan kwam er na een tijdje niemand meer. Ook het feit dat je hier altijd je bruiloft of ander feest hebt kunnen blijven geven, speelt daarin een grote rol.

Marie v Driel vergeet ik te noemen in het eerder genoemde rijtje met namen. Die was zo gek als ’n deur, of nie? Die was diskjockey in de tachtiger jaren. Maar als we iets op gaan schrijven over Marie v Driel dan is jullie blaadje tot de rand gevuld met anekdotes over ‘m. Marie was altijd al vroeg aanwezig op zondagavond, wat toen dè stapavond was. “Indraaien” noemde hij dat. Zichzelf opladen om er voor vele een geweldige avond van te maken. Hans v Niftrik was de eerste disc-jockey die we hadden. Ook Fred Schel, Pascal vd Lee en John v Niftrik draaiden hier. Stuk voor stuk mensen die de tent “aan de gang” kregen. We hebben trouwens nooit te klagen gehad over ons personeel. Veul schik gehad mè z’n allen. Allemaal met de juiste mentaliteit: “Werken als het moet, en ouwehoeren als het kan.”

De volgende anekdote komt uit 1990. We hadden tijdens een heropening een loterij waarbij een reis naar Florida te winnen viel. Bij binnenkomst kreeg iedereen ’n lot. Dat die prijs in Vinkel bleef was fantastisch! Nicky van Schayk en z’n vriendin, José van Iperen, wonnen de hoofdprijs! Allebei nooit uit de provincie geweest en dan dit! Jonghe jonghe toch, ès we toch over alles noadenken, krègge we ’t er gewoon kou van. In die tijd deden vele landelijk bekende artiesten Vinkel aan. We hebben hier, om maar eens wat te noemen, Lee Towers, Peter Koelewijn, Luv, Rob de Nijs, die dronk van de zenuwen eerst een halve liter cognac alvorens hij het podium op kroop, Spargo, Dolly Dots en ga zo maar door. Maar ook de Henny Huisman playback show kwam hier. Prachtig! De jeugd voerde dan ’n act op, die dan weer gejureerd werd door bijvoorbeeld Gerard Joling en de zangeres van Babe. Een bekend iemand, die ik verder niet bij naam wil noemen, heb ik eens betrapt toen hij, op onze bank in onze kamer, een meid aan het “injecteren” was. “Wènne kop kreeg ie”. En wat dacht je van onze schuimparty’s! wat ’n zooitje was dat joh! ‘Mar wel mooi Frank’!

Diezelfde jeugd zorgde ook wel eens voor heisa. Als ze terug naar huis fietsten, werd er soms het een en ander omgeschopt, of sneuvelde er ’n autospiegel. We hebben dit altijd op proberen te lossen. Dat dit misschien niet altijd gelukt is, lag niet altijd aan ons. Als we wisten wie het gedaan hadden, kwamen ze er de eerste weken niet in. Je kon ze niet harder straffen. Als de mensen die iets aangedaan was, ze maar niet achterna gingen. Je kunt ze beter aanspreken op hun gedrag, dan als een bezetene tekeer gaan. Nogmaals, samen hebben we vele “sweet memories” aan die tijd.

Begin jaren negentig ging het discotheek-verhaal op zijn retour. Het bezoek werd minder en er moesten andere inkomstenbronnen gevonden worden. En zo kwamen we op het idee om themafeesten te gaan organiseren. Voor ’n x-bedrag, eten, drinken en vermaak. De mensen waren vroeg binnen en vroeg weer buiten. Vele bedrijven uit het hele land kwamen met bussen vol, deze kant op. Het ging toen nog makkelijker voor die bedrijven, want het was volledig aftrekbaar. Toen de fiscus daar een eind aan maakte, ging ook die vlieger niet meer op. Toen onze zoon Kaj en zijn vrouw Stephanie besloten om het huurcontact op te zeggen en we zodoende zonder huurder kwamen te zitten, hebben we besloten om het roer maar weer eens helemaal om te gooien. We zijn van plan om op deze plaats appartementen te laten bouwen. In onze optiek is daar in Vinkel behoefte aan. Als je ouder bent en je bent op een of andere manier beperkt, dan kun je hier nergens wonen. Je moet dan het dorp uit. Jammer. We willen op die vraag inspringen. Het gehele pand zal daarom gesloopt worden. Wanneer dit gaat gebeuren? Schrijf maar op voor mei 2018.

Ik hoop voor jullie dat het lukken gaat. Maar dat houdt niet in, dat ik het ook jammer voor Vinkel vind. Als je Dorsvlegel zei, zei je Vinkel. Heel veel mensen van mijn generatie zijn er groot geworden. Hebben er ’n meid/jongen ontmoet. En hebben er ‘n meid/jongen de ‘bons’ gegeven. Zijn er zat geworden. En sommige hebben er wel eens een klap gehad. Allemaal waar en men zegt, dat men niet aan het verleden vast moet blijven zitten, maar aan de toekomst moet denken. Ook waar. Maar niet altijd makkelijk.

Frank