Wij staan voor Ons Vinkel

Wie wont doar eigenluk? - juni 2016

Wie wont doar eigenluk? - juni 2016

Weerscheut 27


Als ik op de 1ste van deze maand, tussen de hoosbuien door, naar de Weerscheut fiets om dit stukje te schrijven, word ik vriendelijk ontvangen door Jan Langens en Marisol Bruynseels. Wè wonen jullie hier mooi, zeg ik ter begroeting. Dat vinden wij nou ook, zegt Jan. We wonen hier met z’n vijven. Behalve m’n vrouw, ik en onze dochter Lotte wonen m’n vader en moeder ook op Weerscheut 27. We zijn dus feitelijk inwonend bij m’n ouders.

 

Ga ze maar eens halen zeg ik, zodat we kunnen beginnen. Dat valt niet mee!! Ze zijn namelijk op vakantie. Met de fiets naar Parijs. Ze zijn dan wel op de terugweg, maar vanavond zal jij ze hier niet meer treffen. Oké Jan, dan wil ik met jouw beginnen. Roept u maar!! Nou Frank ik woon nagenoeg m’n hele leven al in Vinkel. Geboren in Oss en het eerste jaar van m’n leven aan de “verkeerde kant”(Geffen) van de grote weg gewoond. Tot m’n 8e levensjaar in de Jan Steenstraat gewoond en vervolgens naar hier. Het ouderlijk huis van m’n moeder. Opa was, Jan de Wever (v Nistelrooij), getrouwd met Drika van Hasje Kampen (van de Berg). Die was weer de zus van Jan de krantenman, die ook hier op het erf woonde. Jan de krantenman was toentertijd een markante Vinkelnaar. Jan de Krantenman of Jan van Hasje Kampen heette eigenlijk v/d Berg, stierf in 1988, maar dit terzijde. Kun je het nog volgen Frank?
Ik vind het alle 3 goed zeg ik. Ik ken ze namelijk alle 3. Opa stierf in 1976. Ik kwam op deze wereld in 1976. Logisch dus dat ik Jan heet. Naar opa vanzelfsprekend. De boerderij staat al een aantal jaren op de gemeentelijke monumentenlijst. In 2001 kreeg dit huis het predicaat: mooiste boerderij van de gemeente. Ik zeg dat ik er niet op geteld had, dat er hier “achter het hout” zo’n typisch Brabantse boerderij stond. Rustig hier, joh. Volgens Marisol, soms te rustig. Ik vlucht inderdaad wel eens naar de stad vervolgt Marisol. Ik ben een echt stadsmens. Dan wil ik mensen om me heen en de geluiden van de stad horen. Maar na een paar dagen ben ik toch weer blij om in Vinkel te zijn hoor!

gijs.jpg

Onze boterham verdien ik al sinds 1999 bij Heijmans in Rosmalen, zegt Jan, als ik hem vraag wat hij voor de ‘kost’ doet. Daar ben ik adviseur bij de afdeling bodemspecialisme. Leg dat eens uit ,vraag ik Jan. Bodemspecialisme! Nou, op z’n Vinkels gezegd, kijken wij of de grond waar gebouwd of gegraven wordt, niet vervuild is. Ik kan je nog een heleboel specialisaties opnoemen die wij doen, maar we zullen het maar zo simpel mogelijk houden, of nie! Inderdaad Jan. In zijn vrije tijd is Jan al jaren actief bij de plaatselijke groen-witte. Voetbal dus.


Ook hun dochter van 6 maanden is iets waar veel vrije tijd in gaat zitten. Maar zeer de moeite waard! Kei leuk!! zegt Marisol, zo’n dreumes in huis, maar ze ‘slurpt’ aandacht. Gelukkig kunnen we het beide goed combineren. Ik sta ’s morgens om 4.30 uur op, om de krant op de Brugstraat,Weerscheut, Bieze, Kastanjelaan en nog enkele andere straten te bezorgen. Als ik rond 7 uur dan thuis kom, heeft Jan al voor onze dochter gezorgd. Ik ben dus Marisol Bruynseels! Geboren in de hoofdstad van Ecuador. Quito. Groot geworden in Emblem, in de buurt van Lier(België). En de laatste 16 jaar woon ik in Nederland.


Mijn leven startte dus in Ecuador. Ik heb, samen met mijn zus, tot mijn 7de in een weeshuis gewoond. Alwaar we werden opgehaald door onze (pleeg)ouders toen we 7 waren. Vader en moeder hadden een zoon en een dochter, die stierf op diezelfde leeftijd. Aangezien zij niet opnieuw een baby wilden, kwamen zij uit in Quito. Vandaar dat ik een Vlaams accent heb. Ik ben dus een Ecuadoraanse met een Vlaamse tongval, die bij jullie in Vinkel woont. Apart hè! Ik heb al op vele plaatsen gewoond. Dit komt waarschijnlijk door het feit dat m’n moeder op 50- jarige leeftijd plotsklaps stierf. Hartstilstand. Toen moeder stierf, werd de “achilleshiel” uit ons gezin getrokken. Er veranderde veel bij ons in huis. Gelukkig is de band met m’n vader goed. Eens in de zoveel tijd komt hij naar hier. Ik zat toentertijd in Antwerpen ‘op kot’ (kamers), zoals ze dat in België zeggen. Ik ben nadien naar Ecuador vertrokken om te kijken waar ik de eerste 7 jaar van mijn nog jonge leven woonde. Na 6 maanden had ik het gezien en wilde weer terug naar Europa. Ik voel me ook een Europese. Geen Ecuadoraanse, geen Belgische en geen Nederlandse. Het weer is wel top in Ecuador. Ecuador betekent evenaar. Het ligt dan ook aan de evenaar, wat dan op zijn beurt het klimaat weer rechtvaardigt. Als onze dochter 7 is, hebben we voorgenomen om met ons gezin er weer naar toe te gaan, zodat Jan en Lotte kunnen zien waar ik vandaan kom. In Mechelen (België) heb ik tuinbouw gestudeerd. En via stage bij ’n bloemenzaak kwam ik wel eens in Aalsmeer, alwaar ik dan op de bloemenveiling kwam. Dit was mijn kennismaking met Nederland. Via vele omzwervingen kwam ik te wonen in: Kampen, Zwolle, Amersfoort, Dronten, Nijmegen, Druten en ten slotte Vinkel. 7 Plaatsen in 16 jaar Jan!! Zeg ik. 2 jaar en ’n beetje per plaats. Je moet op gaan letten!! Ik blijf voorlopig nog wel hier en zeker nu mijn massagepraktijk een beetje begint te lopen. Massagepraktijk? Vraag ik. Ja, ik heb boven een kamer ingericht waar ik de mensen van hun (spier)klachten af kan helpen. Samen met ’n collega uit Nijmegen heb ik ook daar ’n praktijk(je) . Heeft iemand op een bepaald moment te veel klanten, dan schuiven we die naar elkaar over. Leven en laten leven, noemen ze dat toch?  Ook hier in de tuin kan ik veel energie kwijt. De tuinbouwopleiding blijft soms toch kriebelen, begrijp je?

 

Toch sunt dè ullie vader en moeder nie thuis zen, zeg ik tegen Jan. Dan had ik hun ook nog iets kunnen vroage! Hedde nog nie zat dan? Ik zal wel is kèke. Mocht het nie zat zèn dan kom ik nog wel terug. Ik drink de koffie op en fiets, onder een héérlijk voorjaarszonnetje, weer richting het dorp. Als ik thuis gekomen ben en dit stukje heb geschreven, zie ik tot mijn verbazing dat het Nederlands elftal met 2-1 leid t, in en tegen Polen. Volgende week begint het E.K., zonder Oranje. Lekker rustig geen wedstrijdspanning en geen kater na evt. uitschakeling. Misschien is het wel beter zo!

Facebook

Deze website wil gebruik maken van cookies.