Wij staan voor Ons Vinkel

All over the world - februari 2020

All over the world - februari 2020

Nina Kappen in Amerika


Mijn naam is Nina Kappen, ik ben 19 jaar en woon normaal met mijn ouders (Hans en Irma) en mijn twee broers (Luuk en Dolf) op de Coppensdijk. Echter is dat dit jaar even anders, ik woon namelijk voor 1 jaar in Maryland, Amerika.

 

Vaak word mij gevraagd; Nina, hoe kom je daar nou bij om één jaar naar Amerika te gaan. Heel eerlijk is dat iets wat ik zelf eigenlijk niet eens weet, toen ik een jaar of 10 was zei ik gewoon: Ik ga naar Amerika! En een aantal jaren later; zo gezegd zo gedaan. Ik ben altijd wel van het aanpakken en mezelf uitdagen geweest. Zo ben ik in 2016 op 16 jarige leeftijd voor twee en een half jaar naar Amsterdam verhuisd. Dit was omdat ik graag interieuradviseur wilde studeren aan het Jan des Bouvrie college, en ja deze studie kun je ook aan het koning Willem 1 doen, maar dat was het toch net even helemaal niet. In deze periode in Amsterdam ben ik gaan denken wat ik na mijn studie wilde gaan doen, daar kwam uit dat ik toch nog steeds heel graag naar het buitenland wilde. En zo zei ik afgelopen maart bij ons thuis; Ik ga voor een jaar als au pair naar Amerika. Hoe, wat, waar en wanneer moest ik nog even uitvogelen maar in ieder geval zo snel mogelijk. Na een familie gevonden te hebben en mijn interieurdiploma te hebben behaald ben ik 18 oktober naar Amerika vertrokken.

 

Zoals ik hierboven al benoemde ben ik een au pair. Dit houdt in dat ik bij het gezin in huis woon en ze help met de kinderen, eigenlijk ben ik dus een inwonende oppas. Dit gezin bestaat uit pa, ma, 2 dochters van 7 en 5 en een zoontje van 1. Mijn werkdag begint over het algemeen wanneer de vader naar zijn werk gaat om 12.30. Omdat beide meiden op school zitten heb ik dan alleen de jongste (Olli) om voor te zorgen. Om 14.00 vertrek ik om de middelste (Sarah) van school te halen, deze tijd gebruik ik vaak om even met thuis te bellen en bij te kletsen. Vanaf Sarah haar school rijden we direct naar de basisschool van de oudste (Claire). Na school hebben we soms nog even de tijd om in de speeltuin te spelen. Zodra we thuis komen worden de schooltassen uitgepakt en ruimen we overal een beetje op. Ook help ik Claire met haar huiswerk, worden er boekjes gelezen met Olli en ben ik de patiënt van Sarahs dokterspraktijk. Ik zorg iedere avond dat de meiden gedoucht aan de eettafel zitten, dit in verband met de lange werkdag van hun moeder die om 06.00 in de ochtend vertrekt en dan rond 19.00 weer thuis is. Op deze manier hebben de kinderen in ieder geval wat tijd voor en na het eten met haar. Alle kinderen gaan rond 21.00 naar bed en dit is dan ook het einde van mijn werkdag. Vaak komt de vader tussen 22.00 en 02.00 thuis, dit hangt een beetje af van zijn werkzaamheden die dag.

 

Toen ik hier in oktober kwam had ik het geluk om na 2 weken Camila te leren kennen, zij is de au pair van Alexa, Claire haar klasgenootje en ze wonen een paar huizen verderop. Met haar doe ik bijna elke dag wel iets; zo gaan we samen naar de sportschool, de bioscoop, uit eten, wandelen, naar de speeltuin met de kinderen en eventjes bij Target (dit is een mega winkel waar van alles te verkrijgen is) naar binnen. Ook gaan we samen naar verschillende steden in het land. Zo zijn we al naar Washington DC, New York, Chicago en Baltimore geweest. Ik vind het erg leuk dat ik in dit jaar zoveel van het land kan zien en er staan ook nog heel wat plaatsen op mijn lijstje.

 

Wat ik vooral erg leuk vind aan één heel jaar hier zijn is het feit dat je alles meemaakt, alle seizoenen, tradities en voornamelijk alle feestdagen. Iedereen heeft het er altijd over hoe groots alles hier is, ik vind dat de hoeveelheid feestdagen hier toch wint. Toen ik hier net een paar weekjes was hadden we natuurlijk Halloween. Ikzelf vind dit een erg leuk feest en heb me altijd al afgevraagd hoe dat er hier aan toe gaat. Doordat ik natuurlijk bij een gezin woon kon ik met de kindjes mee langs de deuren, trick or treat heet dat hier. Nadeel aan Halloween… De hoeveelheid snoep en dus de hoeveelheid stuiterende kinderen. Ook heb ik hier voor het eerst Thanksgiving gevierd, dit vond ik minder indrukwekkend. Ik vond het maar een beetje een afgezaagde kerst. De gedachte van Thanksgiving vind ik dan wel weer mooi, even een momentje nemen om de mensen om je heen te bedanken en laten weten waarvoor je dankbaar bent. Wist je dat er met Thanksgiving het “turkey pardon” bestaat. Ieder jaar word er één kalkoen vrij gelaten op een boerderij en deze kalkoen mag nooit gegeten worden. Deze gebeurtenis is een heel spektakel en de kalkoen word door de huidige president gekozen. Dit jaar heeft de kalkoen Bread van Butter gewonnen, echt waar ik verzin het niet, zoek het maar op “pardoning a turkey”. Hierna kwam natuurlijk kerst, dit werd met een grote boom en een overdaad aan cadeaus gevierd. Dit heb ik met de familie gevierd, je bent toch een soort deel van het gezin en het voelt ook echt meer als een huis dan mijn werk. Na kerst kwam nieuwjaar, geen vuurwerk helaas, maar wel een erg leuk feest. Ik heb het bij een vriend van mij thuis gevierd en het was echt zo’n Amerikaans huisfeest, net als in de film. Nu moet ik zeggen dat hier alles net zoals in de film is, soms zie ik iets en dan denk ik echt; o mijn god het is echt zo! Ik dacht altijd dat ze overdreven op het scherm. Maar nee, de winkels zijn echt zo groot, de straten zijn echt zo breed en de politiemensen zien er echt uit als van die typische sheriffs.

 

Wat ik erg mis van thuis zijn de worstenbroodjes, kaassoufflés, de kaas en het brood. Het brood hier is zo zoet en gewoon echt niet lekker. We hebben als vervanging wafels maar ook die komen op een gegeven moment je neus uit. Als ik weer thuis ben wil ik eerst gaan werken aangezien het schooljaar dan alweer begonnen is, ook wil ik rond mei nog 1 maand naar Afrika en dan in het nieuwe schooljaar een opleiding. Tot in oktober allemaal!

 

 


Facebook

Deze website wil gebruik maken van cookies.