Wie wont doar eigenluk? - september 2020

Op ‘n avond, als ik met een oog open en het andere oog dat slaapt naar ’n programma van Jaap Jongbloed kijk, denk ik aan m’n schooltijd. Aan het slímste meisje van de klas. Petra van Beek. Die was me een partij slim joh! Die scoorde op het beruchte bord, wat meester van Alem in de klas had staan, de meeste negens of tienen. Zo gauw ès d’n Echo weer komt zal ik doar is noar toe fietsen.

Eenmaal daar verras ik Petra en haar man Robert. Ik ben er namelijk 3 kwartier eerder dan ik had afgesproken. Petra is druk doende met ’n stofzuiger en Robert is de tafel nog aan het afruimen. Bende gè er al! Robert is gelijk klaar met hetgeen hij bezig was. Petra maakt d’r werk af en komt een kwartiertje later aan tafel zitten als ik m’n eerste kop koffie op heb.

Petra woont haar hele leven al in Vinkel. Robert sinds 1995. Ik ben inmiddels gewend hier in Vinkel, maar dat heeft effe geduurd. Ik ben namelijk van huis uit unne Bergse! Berghem zeg ik. Wat jij wil. Maar daar ben ik dus geboren. Ik heb in het begin dat ik hier woonde vaak op en neer gereden. Ik zat daar bij het voetbal, had daar mijn vrienden, maakte muziek, vierde er carnaval en meer van die dingen. Maar stilletjes aan verwaterd dat hè? Maar sinds 1995 woon ik dus hier op Brugstraat 76. In het begin samen met Petra én haar moeder, Jo v Beek. Helemaal waar zegt Petra. Nadat mijn vader overleed zijn we hier samen met ons mam gaan wonen. Mantelzorgers zoals dat tegenwoordig heet. Zij is inmiddels ook al weer overleden… Ik ben hier geboren en ben dus ‘n echte Vinkelse. Samen hebben we ’n zoon die Yari heet. Geboren in 2008. Yari denk ik bij mezelf, die kan maar naar een iemand vernoemd zijn. Het blijkt te kloppen. Ik heb altijd gedacht, als we ’n jongen krijgen noemen we ‘m naar die Finse nummer 10 van Ajax uit de negentiger jaren. Prima zegt Petra, maar dan wel met i-grec in plaats van ’n j. En zodoende is het dus gekomen dat Yari, Yari heet. Zijn naam verraadt dan ook meteen waar Roberts voorkeur naar uitgaat wat betreft voetbal. Ajax. Jaren ‘n seizoenkaart gehad, vele stadions bezocht en heel veel schik gehad met m’n Bergse vrienden.

In die tijd vult Petra aan, werkte ik bij Ericsson in Rijen. Ik kwam daar binnen als stagiaire en had na verloop van tijd ’n aantal mensen onder me. Prachtige tijd gehad daar. maar toen ze me vroegen manager te worden van ’n interne afdeling paste ik. Ik wilde zwanger worden en was bang dat het me mentaal op zou breken. Ik begon via ’n kennis als franchiser bij Bodystyling, waar je op ’n wetenschappelijk bewezen methode kunt afvallen. Begonnen in Uden waar het liep als ’n fluitje. Door willen groeien in Rosmalen waar het elke week geld kostte. Waarom? We weten het tot op de dag van vandaag niet. We deden hetzelfde als in Uden, maar om de een of andere reden was dat in Rosmalen niet voldoende. 5 Jaar geleden besloten om de stekker uit dat verhaal te trekken en sindsdien werk ik al die tijd twee dagen in de week bij DHL. Dus na alles wat ik geleerd heb, rij ik twee dagen in de week met ’n geel busje door de omgeving. Prima, zolang onze zoon nog de aandacht nodig heeft die hij verdient. Yari zit in de brugklas van de Sonnewijser in Oss. Een school voor leerlingen met complexe problemen, weinig vertrouwen in eigen kunnen en een grote kwetsbaarheid. Hij heeft namelijk een lichte vorm van autisme. Deze eerste weken doet hij het geweldig daar. Dan is de rest toch bijzaak! Hij zit lekker in z’n vel, speelt Minecraft op de computer en gedijt op dit moment prima. Als de tijd er weer rijp voor is, wil ik misschien iets als voedingstherapeute te gaan doen. Maar dat is voor later.

En gè Robert doede gè ook nog iets? Op het moment nie veul. Sinds dat misselijke virus de wereld lam legt, zit ik in de hoek waar de klappen vallen. Ik zit namelijk in de evenementen branche. Ik ben mede-eigenaar van Vibe entertainment. Bij ons kun je dus artiesten boeken. Noem er maar een op en wij zorgen dat op jouw feestje de muziek speelt die jij wil. Van Glennis Grace tot Django Wagner of Corrie Konings tot Lee Towers, roept u maar. Wij gaan het regelen. Kijk, als je thuis bent maar eens op bekendeartiestboeken.nl Daarbij is onze gezamenlijke hobby muziek. Ik zelf zing links en recht op feesten en partijen en ben dj. Radio maken vind ik ook geweldig. Als het maar met muziek te maken heeft. Voor Petra geldt hetzelfde. Totdat onze Yari was geboren, zat ik elk weekend ergens daar waar live muziek was. Het is dan ook daar waar we elkaar ontmoeten. Ergens op de dansvloer. Alhoewel Robert slechts een foxtrotje danst, gaat mijn voorkeur uit naar de salsa muziek. Dat is ’n Cubaanse muziekstijl die veel energie op de dansvloer vraagt.

Robert haalt ondertussen ’n flesje bier uit de koelkast en kijkt even wat premier Rutte te melden heeft, want hij is zojuist begonnen met z’n persconferentie. Hij zal echt niet alles open gooien! Mènde gè wel? Ik schud. Het is toch te gek, hoeveel mensen liggen er nog op de intensive care? 40? Daar kunnen we toch niet met z’n alle voor krom blijven liggen? Petra tempert Robert wat en zo krijgen we het ineens over Petra’s familie. Daar ben je snel mee klaar, zegt Robert, want die is er bijna niet. Petra vervolgt met: Ik ben namelijk enigst kind en m’n vader was dat ook. Dan ben je snel klaar hè. Maar eigenlijk heb ik sinds een aantal jaren familie gekregen uit een hoek die ik niet verwachtte. De kinderen van de vriend van ons mam. Na het overlijden van m’n vader kreeg ons mam kennis aan Piet Leeyen. Ik werd bij hun opgevangen, alsof ik een van hun was. Mag ik dat opschrijven? Schrijf dat maar gerust op Frank. Want zo is ‘t! Mooi gesproken Petra, want ik sluit m’n verhaaltje graag positief af. Om alles wat weer smoel te geven wil ik wel een foto van jullie als gezin maken. Dè hoeft nie, zegt Robert, want we hebben net foto’s van ons gezin gemaakt toen mijn vader 80 werd. Ès gè dè tenminste goed vènt? Tuurlijk, als jullie het goed vinden, wie ben ik dan? Stuurt ze maar op, dan maak ik wel ’n foto van jullie huis als het buiten weer licht is.

Vlug afscheid genomen en in het donker naar huis. Onderweges denk ik weer aan dè bord van meester v Alem. Zij bovenaan met negens en tienen. Ik ergens aan de achterste mèm met ’n klein zesje. Dat bord wat toen zo belangrijk voor ons was, stelt nu geen zak meer voor. Gelukkig maar. Want voor Petra, Robert, Yari en voor mij geldt: je hoeft niet altijd 6 te gooien om tevreden te zijn.
Frank