Wie wont doar eigenluk? - juni 2020

Op Zondag 14 Juni sta ik vroeg op, om met m’n fietsmaten naar slot Loevestein te fietsen. Leuk eindje ‘kachelen’ maar eerst tegen de wind in, eenmaal daar en met de wind in de rug, zal het wel als vanzelf gaan. Ik heb om 13.00 een afspraak zeg ik, dus dan MOET ik weer in Vinkel zijn. Thuis gekomen eerst even douchen en met geweld naar Koksteeg 65.

Daar wonen sinds 1995 Peter, Robertine, Charlotte en Maikel v Lokven. Sinds afgelopen vrijdag wonen we hier nog maar met vieren zegt Robertine. Onze oudste woont al een tijdje samen met haar vriend in Heesch en de tweede is afgelopen vrijdag ‘vertrokken’. Zo gaan dingen hè! Graag had ik vermeld dè ik al m’n hele leven hier woon, op die 2 jaar na dan, toen we in Heesch woonden, zegt Peter. Schrèf ik op zeg ik en tevreden drinkt Peter zunne koffie op.

Robertine werkt sinds een tijd in `s-Hertogenbosch voor Brabantzorg in een 3-tal verzorgingstehuizen. Nu de kinderen geen kinderen meer zijn, ben ik weer 33 uur gaan werken. Altijd thuis geweest zolang de kinderen op school zaten. Misschien wat ouderwets, maar wij vonden dat het zo moest. Ès ze thuis kwamen dè er iemand was om tegenaan te janken, of gewoon hun verhaal kwijt te kunnen... Snapte? Nu ben ik dus leidinggevende van de huishoudelijke dienst. Hoofd poets! zeg ik. Hedde gè echt nie meer verstand, is haar reactie. Nadat ik uitleg dat ik vrij beperkt ben in m’n denken en zeg dat ik wel eens iets zeg wat ik niet meen, is de lucht geklaard.

Peter werkt al 30 jaar bij de UVG in Oss. We hebben elkaar zelfs ontmoet bij UVG. Zij was mijn leidinggevende! En dè is nou nog zo, laat Robertine zich ontvallen. Peter zwijgt…..Hoewel het tegenwoordig Swanenberg is, maar door de vele overnames is het voor mensen zoals jij, duidelijker om UVG te zeggen. Sinds kort werk ik daar op de kruidenkamer. Wat inhoudt dat de juiste ingrediënten bij het geproduceerde product komen. Jaren heb ik er in ‘ploegen’ gewerkt. Maar de ene week ’s nachts de andere week ’s avonds en weer een andere week ‘s morgens braken me op. Ik sliep slecht, had een veel te lage bloeddruk en had allerlei klachten die terug te halen waren op m’n werk. Sinds ik het werk doe op de kruidenkamer is er van die klachten niet veel meer over. Dat ik geen gezonde levensstijl heb hoef je mij niet te vertellen, maar het feit dat dat ik me zo voel, zoals ik me nu voel is echt jaren geleden. Dus denk ik dat ik er goed aan gedaan heb om afscheid te nemen van de ‘ploegen’. Een baan voor het leven heb je daar? vraag ik. Nou! Dè is niet gezegd, want nu staat de Hema weer op ‘vallen’. En aangezien de worsten van de Hema in Oss gemaakt worden, is het voor ons ook weer onzeker hoe het allemaal loopt. Maar een rookworst van Unox en de Hema zijn toch precies dezelfde? D’n HOND ZUNNE GUM!! Die zijn qua smaak niet met elkaar te vergelijken. Ze komen beiden uit dezelfde fabriek maar dat is dan ook het enige! Dan volgt er een verhaal over gepasteuriseerd, 8 uur op hout stoken en/of het ‘knakken’ van de worsten, dat alles weet ik tijdens dit verhaaltje schrijven niet meer. Maar verschil zit erin.

Als de filter aanslaat van het opblaasbare zwembad wat achter het huis staat, vraag ik of er nog wel iemand van de kinderen gebruik maakt van dat zwembad. D’n dieë doar! Zegt Robertine en kijkt meepesant Peters aan. Lekker man! Mè zo’n weer mè unne’n bruine pater uit Lieshout afkoelen op oewen eige misse. Inderdaad niks mis mee. Maar ben je dan niet bang dat die plaatjes op je rechterarm eraf weken? Ha ha. Je wil weten wat ik allemaal op m’n arm heb getatoeëerd? In feite staat m’n leven op deze arm. De namen van m’n kinderen, hier onze trouwdatum, drie duiven, ieder stelt een van onze overleden ouders voor en dit, is een lach en dat een traan. Precies mijn leven. Dan schiet me te binnen dat hun huis al een hele poos te koop staat. Sinds 2014 zegt Peter. Lange tijd. Maar sinds kort is er weer meer belangstelling voor. Maar zelf weten we eigenlijk niet goed wat te doen. Zoals gezegd woon ik al m’n hele leven hier, de kinderen vliegen een voor een uit, wat is dan wijsheid! Maar staat het nu te koop, ja of nee? Peter zegt NEE en Robertine JA! Ik begrijp dat we onze menigen even moeten ‘stroken’ samen. Nu je toch over verkopen vraagt: we hebben nog wel, om en nabij de 700 vierkante meter bouwgrond te koop liggen 2 deuren verder de Koksteeg in. Maar ik weet niet of je dat in dit stukje moet zetten? Waarom niet? Ken jij het verhaal van die koe en dieën hoas? Mar nie te overdreven hè? Ik kèk wel.

Waar besteed je je tijd aan als je niet hoeft te werken? Deze tijd van het jaar barbecue ik heel graag. Ik eet niet alles op, maar het klaarmaken van alles wat erop op ligt vind ik geweldig. Vis roken doe ik tegenwoordig ook nog al eens. De Vis die onze Maikel bij de Slothoeve vijver vangt, rook ik zelf in dè ding wè ge doar ziet. Ik ben ginne viseter. Wij ook nie. Maar mensen blij maken me unne ‘gerokte’ vis die ‘m graag hebben, is toch ook mooi! Verders kijk ik alle sport die er op tv is. Wielrennen, schaatsen, formule 1 , en voetballen vaneiges. Dit is in de loop van de jaren een Feyenoordhuis geworden, terwijl ik een Philips aanhanger ben. We hebben afgesproken elkaar de kop niet in te slaan tijdens de onderlinge wedstrijden en dat gaat tot op vandaag goed. Een steek onder de gordel mag natuurlijk wel hè! Ik kijk echt elke wedstrijd. Dus jij ziet ook Heracles- Fortuna, of Twente-Ajax? Laat ik het zo zeggen: Ik zie alles behalve Ajax. Doar heb ik niks mee!

Om de een of andere reden besluit ik plots een eind aan dit verhaal te breien. We hebben mooi gebuurt zeg ik. Ik moet naar huis, want de vrouw komt zo thuis van d’r werk en ik heb vur unne zondagmiddag al veul te veul bier op. Vat er nog inne man! Nog inne dan, mar dè is echt dè leste. Eenmaal terug op m’n fiets moet ik tegen de wind in vanaf de Koksteeg terug naar huis. Ik heb er meer mee geleden als tegen de wind in naar Loevestein. Of hebben die 5 flessen bier hier een aandeel in? Ik heb zo m’n gedachten en denk: wat is een mens zonder drank in z’n pens…… dè is ginne mens… dè is unne lul. Glimlachend draai ik de stoep op.

Frank