Iets Aparts - april 2017

Als ik heb afgesproken met Jan Savelkouls kom ik, op de afgesproken tijd, aan een gesloten deur. Potverdriedubbeltjes denk ik bij mezelf. “Woar is ie?”. Hé ’n WhatsAppje. Frank, ik kom wat later. Het loopt wat uit met sporten. Sta al aan de deur, schrijf ik terug. Ben er over 10 minuten, is zijn antwoord.

En inderdaad na een aantal minuten komen Jan en Inge Savelkouls met duvelsgeweld de misse op gereeje. Zo, we zen er. Oh wezen sporten Jan? Ja, bootcampen. Doar bledde mooi fit van, zeg ik. Kende dè? Ja, zeg ik. Maar ik lieg. Inge heeft inmiddels de deur open gemaakt en vraagt of ik koffie lust. Liever niet, want als ik ’s avonds koffie pak, slaap ik zo slecht (ook dat lieg ik). Pilske dan? Doe dè mar, dè is net zo hèndig wanne.

Oké Jan, ik kom eigenlijk bij jouw en je hobby uit, nadat ik op Facebook ’n berichtje van je voorbij zag komen over ’n race in Engeland. Inderdaad, ik ben nu 14 dagen terug. We hadden er een 24-uurs race op het mooiste circuit wat er is; Silverstone. Gestart vanaf de 2de plaats. Maar na de gehele tijd op positie 1 of 2 te hebben gereden, ging de turbo naar de klote. Klote!! Maar dat is racen. Hoe ik in dat racewereldje terecht ben gekomen? Pfffff. Ik denk dat ik dat heb van m’n oom, Marcel Leeyen. Dat was vroeger een en al auto. Autocrossen was zijn ding en bij ons in de schuur werd er elke avond gesleuteld. Ik denk dat ik toen besmet ben.

Op de HTS heb ik als eerste schoolproject ’n kart-buggy gemaakt. Dat is een crosskart op quadwielen maar met ’n wegracemotor. Vragend kijk ik Jan aan. Ja jonghe, jij vroeg of ik iets wou vertellen. Dussss. Maar daar op terugkomend, die crosskart werd dus een succes. 9 Heb ik er inmiddels gebouwd. Veel kennis heb ik opgedaan bij Ebert v Wanrooij. Altijd kon ik daar terecht als ik vaktechnisch iets wou weten, of iets moest lassen. Lassen: dat heb ik bij Ebert geleerd. Samen met een aantal maten hebben we dus vele races gereden. Inge heeft ondertussen een fotoboek op tafel gelegd, waar de crosskart in actie te zien is. Zie ik dat nou goed Jan? Staat daar Jaap v Schaijk op die auto? Jaaha Japie heeft ook mee gereden. En haalde dat iets uit, vraag ik. Jawel, Japie was voor de duivel niet bang. Fijne coureur. Maar andere prioriteiten tegenwoordig. Ik bouw die crosskarts dus helemaal zelf. En met helemaal, bedoel ik ook helemaal. Echt hélemáál.

Zelf heb ik inmiddels een bedrijfje JS development. Maar ik werk ook bij Stracon in Oss waar ik bedrijfsleider ben. Ik kan daar m’n ei prima kwijt. Prachtig bedrijf met een directeur die gek is op racen. Dat komt mij dan weer goed uit. Als ik weer eens weg moet voor de racerij, hoef ik maar te knikken en het is geregeld. En ik kan je vertellen dat we de laatste tijd veel weg zijn. 22 April gaan we weer naar Magny-Cours. Dat ligt toch in Frankrijk? Ja, mooi circuit. Maar nogmaals, het mooiste circuit is Silverstone, Engeland. Engeland is een raceland. Dat merk je dan ook aan alles als je daar bent. Héérlijk.

Inge en ik gaan mee met het Red Camel Jordans team. Een team wat deelneemt aan de 24H series. Toevalligerwijs kwam ik met dit team in aanraking. Het Amberu Racing Team uit Heesch waar we inmiddels deel van uitmaakten met onze crosskarts, vroeg mij of ik niet iets kon betekenen voor hun race auto. 2 Coureurs deden mee met een race die 50 minuten duurde. Elke coureur reed dan 25 minuten. En ik moest de auto dan tiptop in orde houden, tijdens, maar zeker ook na de race. Vergeet niet Frank ’n race is 80% sleutelen en 20% racen. Waarom denk je dat er altijd zoveel mensen rond die auto’s staan, net voor de race begint? Alles wordt tot op het laatste moment gecheckt. Die race van 50 minuten, de zogenaamde sprintrace, beviel me goed en de auto voldeed perfect. Zodoende vroeg de eigenaar van het Red Camel Jordens team of ik interesse had om in zijn team te komen sleutelen. Daar had ik wel oren naar en besloot het dus te gaan doen. Maar er was een klein verschil. Red Camel Jordan rijdt races die geen 50 minuten duren, maar 12 of 24 uur!!! Dat betekent bij ‘n 24-uurs race dat je 48 uur niet slaapt. Achter de schermen wordt er in de pit box, door het gehele team ‘knoerthard’ gewerkt om de auto 24 uur op z’n top te laten renderen. We hebben inmiddels een echte vriendenploeg. We zijn dan ook samen een hele tijd onderweg en reizen samen over de hele aardkloot. Dubai, Australië, Engeland, Amerika, Spanje, noem maar op! Gelukkig gaat Inge ook geregeld mee. We zijn pas ’n half jaar getrouwd en dan is het fijn als je vrouw er eens bij is. Snap je? Natuurlijk Jan! En ik knipoog naar ‘m.

Maar dat kost toch bakken vol met geld zo’n race, of niet? Dat kost inderdaad nogal wat. Als je bedenkt dat een setje banden rond de 1600 euro kost en je die tijdens de 24 race na 1,5 uur MOET vervangen, dan weet jij het wel. Dat zijn dus alleen de banden hè!! Brandstof hebben we het dan niet over hè. Vliegreisje met de hele santenkraam niet meegeteld hè. Maar ondanks de kosten die ik gelukkig niet hoef te betalen, wordt er gelukkig toch verdiend. Ik ben inmiddels leidinggevend tijdens de race. Teammanager met een duur woord. Ik bepaal of en hoeveel benzine er getankt wordt. Of de coureur gewisseld wordt, of er nieuwe banden op komen. En nog zoveel dingen meer die er tijdens een race spelen. Bijzonder stressvol, maar o zo leuk. De motor van zo’n raceauto gaat 2 races mee dan is ie totaal naar de gruzelementen. Niks meer van over. Dan wordt er tussen de races weer gebouwd aan een nieuwe motor. Met de kennis die de afgelopen race is opgedaan proberen we er dan nog meer vermogen uit te krijgen. Dat is de sport. Met een zelfde motor meer vermogen!!

Is het nu ook zo dat jullie, waar jullie ook zijn, alleen maar het circuit en de pit-box zien. Nee, soms hebben we een paar dagen extra, om eens de stad in te gaan, of iets van het land te gaan zien. Eigenlijk niet normaal, waar wij al geweest zijn. Op den duur heb je daar geen idee meer van joh! Hoelang houd je dit stressvolle bestaan vol Jan? Schrijf maar op: Tot ik het beu ben. Zien we jou dan nog ooit in de koningsklasse van de autosport: de formule 1? Frank, ik zal je vertellen dat ik daar nog geen seconde aan gedacht heb. Ik vind dit geweldig en mijn doel is, om zelf eens een race te rijden in een zelfgebouwde auto. Dè zu mooi zèn! Zullen we het hier maar bij laten, vraag ik Jan. Ik weet zat!

Eenmaal op m’n fiets bedenk ik dat ik 1 ding eigenlijk niet weet. Bootcampe wè zut dè zèn? Een bootcamp is een spierversterkende trainingsmethode uitgevoerd in teamverband onder professionele begeleiding van een fitnessinstructeur. Het doel is om de kracht en uithouding te verbeteren door intense groepstrainingen gedurende de periode van een uur, lees ik op de computer. Het zal allemaal wel denk ik bij mezelf. Doar schrijf ik niks over op! Wè unne boer nie kent dè vreet ie nie!

Frank