Wie wont doar eigenluk? - maart 2017

Op de avond nadat er in ons dorp een plofkraak plaatsvond die zijn weerga niet kent, ga ik op bezoek bij Luuk Broos die sinds Januari woont op Brugstraat 60. Ik word vriendelijk ontvangen, daar waar vroeger Jo en Nettie vd Hurk hun winkel hadden. Het geheel is omgetoverd tot een heel gezellige huiskamer.

Luuk vraag ik, wat brengt jouw eigenlijk in Vinkel en waar was je voordat je hier kwam? Ik ben groot geworden in Kaatsheuvel en heb daar tot ’n jaar of 4 terug met heel veel plezier gewoond. Ik was er ondernemer/entertainer. Leven is entertainen. En andersom. Ik heb het dorp daar op ’n nare manier verlaten. Ik kreeg te maken met ’n faillissement. In Kaatsheuvel had ik ’n horecazaak: Chalet Fontaine. Tijdens de carnaval 2014 vond er bij ons op de zaak een kluisroof plaats, terwijl de hele tent vol zat met carnavalsvierders. Ze namen de gehele omzet van 3 dagen carnaval in een keer mee! Het ging over ‘serieus’ geld Frank! Ze pakten de kluis met ’n man of 5 à 6 aan en gooiden hem vanaf de 1ste verdieping (waar ik m’n kantoor had) naar beneden. In ’n gereedstaande auto en dat was het laatste wat ik ervan gezien heb. Alles weg. Nooit niks meer van gezien. Nou had ik dat misschien nog wel overleefd, maar toen het roddelcircuit op gang kwam, was er geen redden meer aan. Mensen belden me op, dat ze gehoord hadden dat ik failliet was/ging. Telkens zei ik dat er niks van klopte en dat je nog gewoon kon feesten bij Chalet-Fontaine. Maar de mensen in de omgeving hadden er geen vertrouwen meer in en waren bang als ze bij mij boekten, ik op de bewuste dag niet meer open zou zijn. Ik ben echt van mening dat de tam-tam in het dorp mij de das heeft omgedaan. Rabobank overleeft ’n kluisroof wel, maar voor Luuk Broos is dat niet te doen. Prachtige zaak. Bij mij in de zaak werd het eerste homohuwelijk ter wereld gesloten. Sugar-Lee Hooper. De titel meest markante horecaondernemer heb ik ook in m’n bezit gehad.

Maar ik praat eigenlijk veel liever over hetgeen ik hier doe! Dan doen we dè toch!! Wè bende hier eigenlijk allemòl ònt doen? Ik heb hier een dagopvang voor mensen met ’n lichtverstandelijke beperking. En ik wil laten zien dat de zorg voor die mensen anders moet, én kan! Al bijna 20 jaar zet Luuk zich in voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Vanuit die ervaring komt waarschijnlijk die ‘drive’ om ‘Ons Plekske’ op te zetten. Al die grote zorginstellingen met hun grote kantoren, hun veel te zware management en hun overvloedige design, waar heel hun kantoor mee vol staat. De gehele top daar rijdt in auto’s van weet ik hoeveel euro. Ik rijd in een bus van 11 jaar oud. Ik wil laten zien dat je met gesloten beurzen, betere zorg kan verlenen. Kijk hier nou eens rond Frank! Alles gekregen. Bankstel, biljart, sjoelbak, kasten, schilderijen, alles! We zijn goed op weg met ‘Ons Plekske’, want zo heet ons dagverblijf. We willen hier voor maximaal 15 cliënten, dagbesteding aanbieden, aan mensen die dat nodig hebben. Als je ziet wat we vanuit Vinkel allemaal gekregen hebben joh! Ik vroeg wat mensen die me wilden komen helpen om deze boerderij op te knappen en binnen ’n paar dagen moest ik mensen nee verkopen, dat geloof je toch niet! Ongelooflijk fantastisch. Ik word in de buurt ge-wel-dig geholpen. Schilderen, timmeren, slopen, en weer opbouwen. Maar ook planten voor in de groentetuin. You name it, they do it! Van de week kwam er weer iemand aangelopen met ’n stuk of wat kippen. Luuk, zeg ik, namen zet ik er niet bij, want je vergeet altijd iemand. De mensen over wie het gaat, weten wel wat je bedoelt toch? Doe dat inderdaad maar.

Hoe ben je nu in de boerderij terecht gekomen? Simpel. Ik vroeg Nettie vd Hurk of ik iets kon huren en zij wees me door naar Jan Versteeghde. Na ’n aantal keren gebeld en gemaild te hebben maakten we een afspraak. Hij vertelde me dat de Polen die erin zaten in Januari vertrokken. Nadat ik had verteld wat ik van plan was te gaan doen, was de spreekwoordelijke kogel, na een uur, door de kerk. Beetje bij beetje willen we samen het een en ander opknappen en nieuw bouwen. Een zorgdorp voor zorgbehoevenden. Dus op den duur ook voor ouderen. Maar alles met gesloten beurs hè! Maar waar leef jij dan van Luuk? Het persoonsgebonden budget. Ik heb bijna geen kosten, als je het vergelijkt met die grote zorgleveranciers. Opeens staan er 2 mensen voor de deur. Broer van Bert van Haskes mè z’n vrouw. We hebben 4 voetballen bij. Kunde gè doar iets mè? Natuurlijk. Hartstikke fijn joh! Koffie? Vènde gè ’t goed ès we dè op ’n andere keer doen, want ik zie dè ge al volk het. Oké. Bedankt hè!

Gelijk begint Luuk weer over hetgeen hem zo bezig houdt. We proberen zoveel mogelijk in Vinkel ons ‘ding’ te doen. Bij ‘Het Venster’ hebben we van de week weer het terras klaar gemaakt voor het komende seizoen. Maar als we bij de varkens iets moeten doen, dan doen we dat ook. Bij het Venster gaan we trouwens een wereldrecordpoging doen. We gaan er tussen de 5.000 en 10.000 appels op elkaar stappelen in piramidevorm! Een appelpiramide dus. Ik heb al eens 5000 sinaasappels op elkaar gestapeld. Leverde toch mooi 20.000 euro op voor het goede doel!! Het wereldrecord champagneglazen stapelen tot een piramide, wie denk je dat dat record in handen heeft? Juist. Ik. Kijk maar eens op internet. Maar die appelpiramide wordt gebouwd bij ‘het Venster’ op de nationale appelplukdag. Nooit van gehoord, zeg ik. Dat wil niet zeggen dat die er niet is Frank. In September gaat het gebeuren. Opbrengst komt geheel ten goede aan Vinkelse sociale doelen. Schrijf ook maar op dat de deur hier altijd openstaat. Iedereen is hier welkom om eens te komen kijken.

Als ik na een uur of anderhalf zeg dat het mooi is geweest, wil Luuk me foto’s laten zien van iemand die hij leert fietsen. Of van iemand in een rolstoel met wie hij samen tennist. Van een kerstboom van boerenkool die ze afgelopen december maakten. En in Januari opaten. Hij wil nog vertellen over, dat het in Vinkel zo leuk wonen is. Over Marco Borsato, die voor 40 man stond te zingen. Over dat hij nu zelf in het ‘voorhuis’ van de boerderij woont. Over dat hij nu een heel ander leven heeft dan toentertijd in Kaatsheuvel. Over dat hij een gelukkig mens is met z’n nieuwe bestaan. Hij wil nog over zoveel dingen praten. Maar ik heb geen tijd meer. Ik moet dit stuk in elkaar ‘ploffen’. vanavond nog!! Of ligt ‘ploffen’ in deze dagen misschien iets te gevoelig?

Frank