Roel Verhoeven
Ongeveer een half jaar geleden ontstond bij mij het idee om Roel Verhoeven te interviewen voor de ECHO. Na wat berichtjes over Whatsapp om te peilen of Roel daar zelf wel zin in had hebben we geprobeerd om een afspraak te plannen. Wegens omstandigheden is het uiteindelijk over de zomer vakantie getild, maar afgelopen maand was het dan eindelijk zo ver.
Roel Verhoeven (25), geboren en opgegroeid op de Koksteeg was tot zijn 16e lid van EVVC, waar hij als speler van de B1 zelfs de beker won in 2009. Dit was ook meteen zijn laatste wedstrijd. Vanaf toen is hij zich steeds meer gaan richten op mountainbiken. Op jongere leeftijd vooral op de kortere wedstrijden tot 90 minuten, en later steeds meer richting de lange afstands ‘marathons’ van 80 tot 140 kilometer. Tussen 2009 en 2014 deed Roel dit ondanks dat hij in een team zat veelal op eigen houtje en zonder persoonlijke trainer. Dat leverde in 2010 een 3e plaats op bij de Nederlandse Kampioenschappen in de categorie junioren. In 2011 wilde hij vervolgens een stap zetten en ging hij naar eigen zeggen nog serieuzer trainen, tezamen met een verhuizing naar Enschede om daar zijn opleiding technische geneeskunde te kunnen volgen. Iets wat hij achteraf beter anders had kunnen doen. Vlak nadat hij verhuisde kreeg hij te kampen met tegenslag.
"Ik trainde in die tijd echt ontzettend zwaar, maar zonder goede begeleiding en structuur. Dat merkte ik uiteindelijk terug in oververmoeidheidsklachten. Het beste advies die ik jonge sporters dan ook kan geven die serieus over hun plannen zijn, is om boven alles te investeren in een goede trainer of begeleider. Had ik dat meteen gedaan, dan had ik waarschijnlijk destijds een stuk meer resultaten geboekt en had ik vermoeidheid kunnen voorkomen.” Pas in 2013 kwamen de eerste resultaten weer, en werd hij 2e bij het NK marathon voor de amateurs, een categorie die zich onder de professionele ‘elite’ categorie bevind.
Na enkele vervolg jaren met pieken en dalen in diezelfde mountainbikesport besloot hij echter een andere uitdaging aan te gaan, iets waar hij al sinds zijn 12e van droomde. Dat kwam goed uit, want na het afronden van het eerste deel van zijn zesjarige studie zag hij een mogelijkheid om die uitdaging te combineren met een semester studeren in Trondheim, Noorwegen. "Heel 2015 heb ik getraind voor de Embrunman in het plaatsje Embrun, in de Franse Alpen. Een volledige triatlon die bestaat uit 3,8 km zwemmen, 186 km fietsen met 4000 hoogtemeters en 42,2 km lopen. Heel mijn jaar heb ik hier op afgestemd". Roel wist vooraf dat hij het niet van het zwemmen moest hebben. "je begint met ruim 1000 deelnemers tegelijkertijd in het water, in het pikke-donker. Een massastart is altijd chaotisch, maar in het donker is dit met veel slaan en stoten echt geen pretje". Roel kwam als 314e uit het water, maar toen begon de grote inhaalrace. "Natuurlijk is wielrennen mijn favoriete onderdeel. Met een passage over o.a. de Col d’Izoard was het een parcours om van te genieten. Hij begon dan ook in de top 20 aan het onderdeel lopen. “Eerst haalde ik daarbij zelfs nog steeds mensen in, maar na een hongerklop 18 kilometer voor het einde ben ik door een aantal triatleten ingehaald. Hoeveel precies weet ik niet, alleen mijn ogen open houden was destijds al een grootse opgave.” Uiteindelijk eindigde Roel na 11 uur en 2 minuten op een verdienstelijke 19e plaats. Daarmee was het jaar 2015 echter nog niet afgesloten, enkele weken later nam hij zijn goede vorm mee naar Limburg en werd hij zowaar Nederland Kampioen mountainbike marathon voor amateurs.
Daarna besloot Roel zich weer volledig te focussen op het mountainbiken. "In 2016 heb ik na de positieve trend besloten het stapje hogerop te doen, mezelf te meten met de professionals. Racen bij de elite was de logische keuze.” Hierdoor kwam Roel ook veel in het buitenland te rijden, met wedstrijden verspreid over Europa en niet alleen marathons maar ook meerdaagsen. De vorderingen bleven ook niet achter, met enkele podiumplekken en een 9e plek op het NK marathon bij de Elites als resultaat. Dat was in de winter van 2016 die volgde voor het semi-professionele MijnBad-Liv/Giant off-road team ook reden om Roel te benaderen. "Voorheen reed ik ook wel voor een team, maar dit was een mooie kans die ik met beide handen graag wou aanpakken. Via meerdere gesprekken konden we uiteindelijk een mooie overeenkomst bereiken die strookte met mijn ambities in dit heel professionele team.”
Roel wordt bij zijn nieuwe team gezien als semi-prof. "Dit betekent niet dat je een salaris ontvangt hoor. Vergeet niet dat het mountainbiken net wat minder media aandacht krijgt dan het wielrennen en dat slechts een handjevol mensen in Nederland hier iets van geld mee kunnen maken. Wel worden onkosten vergoed en krijg ik daarnaast veel mogelijkheden en begeleiding om mezelf verder te ontwikkelen.”
Op de vraag hoe Roel momenteel traint laat hij mij zijn telefoon zien. “via een speciaal ontwikkelde app op mijn telefoon heb ik dagelijks contact met mijn trainer, sportarts Guido Vroemen. Daarin schrijft hij precies welke trainingen ik wanneer moet doen. Welke intervallen, hoe lang, en op welk vermogen. Met de komst van vermogensmeters in de wielerwereld kan er tegenwoordig veel doorgerekend worden. Zo kan berekend worden wanneer ik in vorm zou moeten zijn, wanneer hersteldagen ingepland moeten worden, hoe lang ik een bepaald vermogen precies vol kan houden, enzovoorts. Dat dit kan, blijft mij ook echt fascineren.” Als ik vervolgens vraag hoe veel dagen hij per week traint antwoord hij resoluut "zeven". Op zijn trainingsschema zie ik echter ook een aantal rustdagen staan. "Deze dagen rij ik op een rustig tempo ongeveer anderhalf uur aan 240 Watt, maar ik kan me voorstellen dat dit voor de meeste mensen niet als een rustdag klinkt" besluit hij lachend.
Ook in 2017 rijdt hij weer veel buitenlandse wedstrijden. Zo is hij dit jaar al meermaals in Duitsland, Italië, Portugal, Oostenrijk, Spanje en Frankrijk geweest om wedstrijden te rijden. "Dit zijn wedstrijden waar vaak de wereldtop aan de start staat. Ondanks dat dit het eerste jaar is in dit nieuwe team met goede begeleiding merk ik dat ik nog snel stappen maak. Qua niveau zit ik echter nog steeds tegen de wereldtop aan te hikken. Die definitieve toetreding tot de wereldtop hoop ik volgend jaar echter te maken."
Kortom, een man die alles geeft voor het mountainbiken zou je zeggen. "Ik ben niet iemand die voor een eendaagse wedstrijd naar bijvoorbeeld Amerika gaat, dat gaat me toch iets te ver. Door de jaren heen is efficiëntie bij mij een ding geworden. Ik ben inmiddels afgestudeerd maar ook werken doe ik met passie en ook dat zie ik als topsport. De combinatie van beiden maakt het voor mij juist zo mooi. Om beiden te kunnen blijven kunnen doen moet ik echter soms wel bewuste keuzes maken." Zoals eerder vermeld heeft Roel de opleiding technische geneeskunde gevolgd en inmiddels ook succesvol afgerond. Hij is na zijn opleiding aan de slag gegaan als (klinisch) onderzoeker bij het Radboud UMC. Hij doet hier vooral onderzoek naar longkanker. "Hier ben ik ook op afgestudeerd. Inmiddels ben ik bezig met het vervolg onderzoek daarvan, om mezelf na een periode van 3 jaar ook ‘expert’ op dit gebied te mogen noemen. Met een full-time job en daarnaast een part-time job aan fietsen zit mijn planning wel vaak vol. Ik begin zo rond half acht ’s ochtends te werken en ga meestal zo rond vijf naar huis. Na het avondeten begint mijn training, en tegen de tijd dat ik daarmee klaar ben kan ik vaak alweer direct door naar bed. Het weekend zit daarnaast vaak weer vol met het hele circus om wedstrijden heen."
Na anderhalf uur stapt Roel weer in zijn bus om naar zijn volgende wedstrijd in Amersfoort te gaan, een klassieker van 170km over de weg. Ik begin nu ook te begrijpen waarom het zo lang duurde voor dit interview eindelijk plaats kon vinden....